Podejście Towarzystwa do zrównoważonego inwestowania w portfelach subfunduszy zielonych opiera się na metodologii stosowanej w Grupie BNP Paribas. Jej fundament stanowią cztery filary:
- Integracja ESG - usprawnienie procesu podejmowania decyzji inwestycyjnych poprzez ocenę ryzyka i możliwości związanych ze środowiskiem, społeczeństwem i ładem korporacyjnym (ESG),
- Zaangażowanie - zaangażowanie w sprawy emitentów (w tym głosowanie) może pozwolić lepiej zrozumieć i zarządzać ryzykiem ESG oraz skorzystać z możliwości związanych z poprawą sytuacji ESG w spółkach portfelowych,
- Odpowiedzialne prowadzenie działalności gospodarczej - aby uniknąć ryzyka utraty reputacji, ryzyka regulacyjnego wykluczamy spółki, które obejmują zakazy sektorowe,
- Budowanie zrównoważonej przyszłości (trzy E) - aby usprawnić podejmowanie decyzji inwestycyjnych i ukierunkować nasze działania w zakresie zarządzania, koncentrujemy się na trzech obszarach tematycznych:
- przejście na energię odnawialną,
- zrównoważony rozwój środowiska,
- rozwój sprzyjający zmniejszaniu wykluczenia społecznego.
Rating zrównoważonego rozwoju umożliwia ocenę jakości praktyk ESG emitenta lub jakości uwzględniania zrównoważonego rozwoju w procesie inwestycyjnym produktu finansowego poprzez analizę konkretnych wskaźników.
Ratingi akcji i obligacji opierają się na ocenie integracji kryteriów zrównoważonego rozwoju ze strategią, produktami i usługami emitenta. Źródła, z których można uzyskać te oceny, to zewnętrzne, pochodzące od organizacji specjalizujących się w badaniach "ESG" lub wewnętrzne oceny podmiotów z Grupy BNP Paribas lub oceny własne.
System ratingowy określający poziom zrównoważonego rozwoju związany z instrumentami finansowymi, takimi jak akcje i obligacje, opiera się na ocenie emitenta danego instrumentu. Skupia się on na uwzględnieniu kryteriów ESG w strategii, produktach i usługach emitentów, które są oceniane na tle innych emitentów. Emitenci są oceniani na podstawie integracji kryteriów związanych z ochroną środowiska (E), kwestiami społecznymi (S) i ładem korporacyjnym (G) w ich strategii biznesowej. Każdy z filarów (E, S, G) ma pozytywny lub negatywny wpływ na znormalizowany wynik emitenta. Wynik końcowy odzwierciedla tę integrację, ocenianą wśród emitentów z tego samego sektora i regionu. Stosowane wskaźniki obejmują poprawę efektywności energetycznej lub utylizację odpadów (E), przestrzeganie praw pracowniczych lub warunków pracy (S), mechanizmy audytu wewnętrznego lub niezależność organów emitenta (G). W procesie oceny ponadto szczególną uwagę zwraca się na poziom emisji CO2 emitenta.
Ważną cechą naszej oceny ESG jest to, że jest ona w przeważającej mierze względna dla sektora i regionu, a nie bezwzględna. Sposób porównania został skonstruowane tak, aby pomóc w analizie porównawczej spółek z tego samego sektora/grupy, z myślą o wyborze spółki o najbardziej atrakcyjnym profilu ryzyka i zysku. Nie zostały one skonstruowane w celu informowania o różnicach między sektorami lub regionami.
Dodatkowym czynnikiem stosowanych w ocenie jakości emitenta są nakładki jakościowe. Nakładki jakościowe to dostosowania do filaru ESG (E,S,G), które mają na celu zapewnienie dodatkowego wglądu w wskaźniki w modelu oceny ESG lub uchwycenie nowych informacji, które nie są odzwierciedlone w wskaźnikach w modelu. Może to wynikać z oczekiwania poprawy sytuacji w zakresie określonych wskaźników, rozbieżności pomiędzy polityką a wynikami w danej kwestii, bądź z pojawiających się kwestii lub cech biznesowych nieuwzględnionych w modelu. Na przykład, po przeprowadzeniu rozmów ze spółką, jeżeli analityk jest przekonany, że emitent poprawia się w zakresie szeregu wskaźników w modelu, może on "przewidzieć" tę poprawę poprzez włączenie nakładki odzwierciedlającej jego oczekiwania dotyczące poprawy. Korekty te są agregowane i komunikowane na poziomie filaru, z wyraźnie zaznaczonymi punktami przypisanymi do nakładki jakościowej.
Należy podkreślić, że ocena lub ramy oceny ESG muszą stale ewoluować, aby zachować swoją odrębność. Mając to na uwadze, będziemy oceniać zastosowane kryteria i oceny istotności, aby uwzględnić unikalne spostrzeżenia, nowe zestawy danych oraz ich istotność. Ten sposób myślenia znajduje odzwierciedlenie w poniższym zarysie trzech kluczowych etapów naszego procesu oceny ESG, który podkreśla charakter naszej oceny ESG jako "żywego modelu", który będzie stale ewoluował.
- Mierzalność - do oceny wyników preferujemy stosowanie wskaźników efektywności (liczbowych), jednak ograniczenia związane z danymi ograniczają możliwość stosowania wskaźników efektywności do oceny wszystkich kwestii. W szczególności zauważamy, że kwestie społeczne i dotyczące łańcucha dostaw mogą być trudne do oceny przy użyciu wysokiej jakości zestawów danych ilościowych. W takich przypadkach uwzględniliśmy nakładki jakościowe.
- Maksymalizacja porównywalności i wglądu - wybór wąskich grup zarówno pod względem sektorowym, jak i geograficznym, w których znajdują się podobne spółki, aby zapewnić miarodajne porównania poprzez porównywanie "jabłek z jabłkami". Tak zdefiniowane grupy mogą również pozwolić na wybór wskaźników specyficznych dla danego sektora lub podsektora, które mogą zapewnić bardziej szczegółowy i pomocny wgląd w sytuację. Ma na to wpływ dostępność wysokiej jakości zestawów danych specyficznych dla danego sektora.
- Ocena wyników przedsiębiorstwa – dokonywana na podstawie homogenizowanych danych, czyli danych maksymalnie porównywalnych o możliwie jednakowej jakości.
Dodatkowo należy dodać, że SASB stworzyło branżowe standardy zrównoważonego rozwoju w zakresie ujawniania i rozpoznawania istotnych z finansowego punktu widzenia skutków E,S,G. SASB opracowało kompletny zestaw 77 standardów branżowych, wyjaśnionych graficznie za pomocą ich autorskiej Mapy Istotności. Na naszą metodologię oceny ESG wpływ mają ramy istotności SASB, które stają się coraz bardziej powszechnym standardem.
Ocenie pod kątem kryteriów zrównoważonego rozwoju podlegają również fundusze inwestycyjne oraz fundusze typu ETF (Exchanged Traded Funds).
Celem ratingu funduszy jest umożliwienie zarządzającym, analitykom oraz innym pracownikom Grupy BNP Paribas porównania oraz jak najdokładniejszej analizy funduszy stosujących zasady zrównoważonego inwestowania wchodzących m.in. w składy portfeli funduszy własnych oferowanych przez spółki z Grupy BNP Paribas stosujących zasady ESG. Narzędzie ratingowe opiera się na obiektywnej siatce wskaźników wspólnej dla wszystkich funduszy.
Oceniany fundusz/ firma zarządzająca zostają przyporządkowane do jednej z 14 wcześniej zdefiniowanych grup porównawczych pod kątem m.in. stosowanej strategii inwestycyjnej czy też instrumentów w które fundusz inwestuje. W procesie ratingu firma zarządzająca oraz fundusz otrzymują punkty za każdy z obszarów. Następnie punktom zostają nadane wagi zgodnie z przydziałem do jednej ze wspomnianych grup porównawczych. Kolejnym krokiem jest nadanie finalnej oceny ratingowej dla funduszu. Weryfikacja oceny funduszu jest dokonywana co najmniej raz na dwa lata.
Ocena funduszu ETF jest zbliżona do metodologii stosowanej dla funduszy i opiera się na ocenie dwóch elementów: indeksu bazowego i samego funduszu zarządzanego przez zarządzającego aktywami. Ocenie podlega metodologia użyta do skonstruowania indeksu, gdzie badane jest m.in. czy z indeksu wyłączone są podmioty działające w sektorach podlegających wykluczeniu np. zbrojeniowym. Druga część procesu skupia się na ocenia firmy zarządzającej i samego funduszu ETF. Celem jest ocena podejścia funduszu ETF oraz firmy zarządzającej do zrównoważonego rozwoju oparta na kryteriach ilościowych i jakościowych.
Zarządzający i analitycy Towarzystwa w procesie oceny i doboru emitentów oraz instrumentów wchodzących w skład funduszy zarządzanych przez Towarzystwo opierają się na metodologii oraz ratingach stosowanych w Grupie BNP Paribas. Wspomniana ocena może zostać uzupełniona o dodatkową analizę w przypadku wystąpienia zdarzeń i/lub czynników specyficznych dla danego emitenta i/lub instrumentu wynikających ze specyfiki lokalnego rynku.
Więcej informacji dotyczących metodologii ratingowych w obszarze ESG stosowanych w Grupie BNP Paribas można znaleźć w języku angielskim pod adresami:
W przypadku, gdy podstawą uznania subfunduszu za subfundusz zielony, o którym mowa w art. 8 albo art. 9 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2088 tzw. Rozporządzenia SFDR są inwestycje w fundusze inwestycyjne lub podmioty o podobnym charakterze, w takim przypadku podstawą uznania subfunduszu za spełniający w/w kryteria uznaje się lokatę, która w swojej oficjalnej dokumentacji bez wątpliwości wskazuje, że jest podmiotem zielonym. W takim wypadku zarządzający przed dokonaniem lokaty w taki fundusz lub podmiot o podobnym charakterze jest obowiązany do zapoznania się z odpowiednim prospektem informacyjnym, statutem, warunkami emisji lub podobnym dokumentem oficjalnym tego funduszu lub podmiotu. Fakt zapoznania się powinien być pisemnie potwierdzony albo w protokole z Komitetu Inwestycyjnego albo w notatce służbowej załączanej do dokumentacji związanej z dokonywaniem lokaty.
